Entdecken #Galicien und #Europa: #Galicia100

 

Fragmento tirado do blog de Manuel Gago:

 

Galicia 100 é e será moitísimas cousas. En colaboración con Afundación, o 10 de maio inauguraremos na rúa do Vilar, na sede desa entidade, unha importante exposición que conterá boa parte das pezas seleccionadas (algunhas, debido á súa fraxilidade e volume non se puideron traer) que logo itinerará á Coruña e Vigo. É un ambicioso catálogo que vos sorprenderá, dun marcado ton divulgativo, con información sobre cada unha das pezas. É todo un proxecto dixital interactivo asociado, cunha app con toda a información e un modo ‘visita guiada á expo’, unha web e varios desenvolvementos técnicos importantes, como recreacións 3D de varios dos obxectos, dos que obtuvimos unha copia detalladísima para o futuro e para a súa divulgación, e estes marabillosos vídeos cos que queremos contarvos que é para nós Galicia 100. Neles, a xente de I DO visual, dirixida por Fran X. Rodríguez, transmitiu o que nós pediamos: como en Galicia 100 os obxectos cobran vida. Neste caso, o sartego de Fernán Pérez de Andrade.

Mehr Infos:

#EntdeckenGalicisch mit “Escarlatina, a cociñeira defunta” (Escarlatina, die verstorbene Köchin) von @LediciaCostas. Bestimmter und unbestimmter Artikel und das Präsens auf Galicisch (I)

Mehr Übungen:

Lehrprojekt: Unha entrevista europea | Ein europäisches Interview

Embed from Getty Images

por Luzie Walker e Olalla Rey

Locutores: Luzie Walker, Olalla Rey e Gabriel Pérez

 

 

—Ola, meu nome é Antonio e son colombiano. Traballo nunha axencia dun xornal lingüístico. Podo facervos unhas preguntiñas sobre as vosas vidas en Europa?

—Adiante!

—Natürlich, gerne.

—Por min ben tamén!

—Grazas! Unha persoa que viaxa ao estranxeiro sempre está noutro mundo. Johannes, agora que levas un ano en Santiago, queres quedar máis tempo? É dura a experiencia? E estudas ou traballas?

—Hallo Antonio, hier in Santiago ist es wundervoll. Alle Menschen hier sind unglaublich nett und hilfsbereit. Ich wurde schon oft eingeladen, bei Familien hier zu essen. Sie sagen dann immer, dass ihre Grossmutter sehr gut kocht und ich das unbedingt probieren müsse. Meistens kochen sie für zehn. Das kann doch niemand essen! Ich würde sehr gerne länger bleiben, aber leider kann ich das nicht, weil ich das Stipendium für die Universität nur für ein Jahr bekommen habe.

—É unha mágoa. E ti, Uxía? Viaxas a Alemaña dentro de pouco?

—Si, porque me gusta moito a cultura alemá e quero aprender o idioma. Marcho a Heidelberg. Tamén estudo xornalismo e aló a universidade é moi boa. Faime moita ilusión! Xa estiven unha vez en Múnic e pareceume fermoso! Gústame a vida no estranxeiro e por iso despois quero vivir en Inglaterra.

(Johannes é un mozo loiro, con patas de galo e fazulas gordechas. Uxía é una moza cos beizos finos e sempre frunce o ceño.)

—Entendédesvos entre vós? Falas alemá, Uxia? Falas galego, Johannes?

—Ja, ein bisschen. Aber es ist schon schwer. Ich habe schliesslich Spanisch gelernt und nicht Galicisch. Das macht es oft kompliziert hier.

—Non moito, por iso vou a Alemaña para practicar. Quero facer un curso intensivo nunha academia. Estou bastante intrigada polas diferenzas e similitudes culturais que me esperan.

—Que te esperas? É bo que existan tantos idiomas en Europa? Non dificulta a comunicación?

—Natürlich ist es so manchmal sehr schwierig, sich zu verständigen, aber man lernt dadurch viel über verschiedene Kulturen und das erweitert den Horizont. Ich finde das sehr schön.

—Eu estou de acordo.

—Grazas rapaces! Ata loguiño!